Η Ε.Ε. μόλις θέσπισε ένα νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, που είναι σημαντικό από αρνητική άποψη. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μια άχρηστη μεταναστευτική πολιτική που είναι γεμάτη ψέματα για τους λόγους που μετακινούνται οι άνθρωποι και είναι χειρότερη σε σχέση με την προηγούμενη, ακόμη πιο μοχθηρή εναντίον τους, ενισχύοντας περαιτέρω το ακροδεξιό πλαίσιο. Το Σύμφωνο Μετανάστευσης περιλαμβάνει πέντε κανονισμούς: τον έλεγχο δεδομένων, την εποπτεία των συνόρων, τις νομικές εγγυήσεις, τη διαχείριση κρίσεων και τη μεταχείριση όσων κάνουν αίτηση για άσυλο. Ο τελευταίος είναι κομβικός, διότι σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις, χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία ή η Ελλάδα σηκώνουν το βάρος ως αρχικός προορισμός.
Το σύμφωνο αυστηροποιεί τα κριτήρια για τη χορήγηση ασύλου, έτσι ώστε να παρατείνονται οι περίοδοι κράτησης στα σύνορα. Αξιοσημείωτο είναι ότι το σύμφωνο εγκρίνει την επ’ αόριστον κράτηση παιδιών. Οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, ενδέχεται να βρεθούν εγκλωβισμένες στα σύνορα ή να εκδιωχθούν σε κάποιες λεγόμενες “ασφαλείς τρίτες χώρες”.
Όσοι εργάζονται στα σύνορα είναι πλέον εξουσιοδοτημένοι να διενεργούν ενδελεχείς ελέγχους πριν από την είσοδο, όπως να κάνουν ταυτοποιήσεις με δακτυλικά αποτυπώματα και να συλλέγουν δεδομένα προσώπου από παιδιά ηλικίας μόλις έξι ετών. Έχουν επίσης την εξουσία να διεξάγουν έρευνες εάν ένα άτομο θεωρείται “απειλή για την ασφάλεια, βίαιο ή παράνομα οπλισμένο”, όπως αναφέρει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Το σύμφωνο επιβλέπει κάθε πτυχή, από την άφιξη αυτών που κάνουν αίτηση για άσυλο στο έδαφος της Ε.Ε. έως την απόφαση αποδοχής ή απόρριψης. Έχει σχεδιαστεί για να αντικαταστήσει και να ενισχύσει τους υφιστάμενους κανονισμούς, ένα αδιέξοδο που παρέμενε για χρόνια μέχρι που το Συμβούλιο της Ε.Ε. κατέληξε σε συμφωνία τον Ιούνιο. Οι κανονισμοί που μόλις πέρασαν αναφέρονται βασικά στην “ευέλικτη υποχρεωτική αλληλεγγύη” επιβάλλοντας σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα είτε να υποδεχτεί ένα συγκεκριμένο αριθμό όσων έχουν κάνει αίτηση για άσυλο είτε να συνεισφέρουν οικονομικά στο κοινό ταμείο για τη χρηματοδότηση των συνόρων.
Η “υποχρεωτική αλλά ευέλικτη αλληλεγγύη” καθορίζει ποσοστώσεις για την ανακατανομή των αιτούντων/αιτουσών άσυλο. Εάν ένα κράτος απορρίψει αυτό που του αναλογεί, πρέπει να συνεισφέρει 20.000 ευρώ ανά άτομο στο κοινό ταμείο. Τα κράτη-μέλη μπορούν επίσης να συνεισφέρουν υλικούς πόρους ή να αναλάβουν τη διαχείριση των ατόμων στο έδαφός τους, ακόμη και αν εισήλθαν από άλλη οδό.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινής: Κανένα σύμφωνο δεν μπορεί να μας σταματήσει.
Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να καταστραφούν τα σύνορα.
Κανείς δεν είναι παράνομος.
Όχι στο ευρωπαϊκό καθεστώς των συνόρων.
Από το 2020 έχουν καταγραφεί 3000 περιστατικά κατά τα οποία άνθρωποι βρέθηκαν σε τουρκικά ύδατα ή ακτές, αφού η Ελληνική Ακτοφυλακή τους απώθησε βίαια πέρα από τα θαλάσσια σύνορα και τους εγκατέλειψε έρμαια των κυμάτων. Μέχρι τώρα, περισσότεροι από 90.370 άνθρωποι έχουν υποβληθεί σε αυτή τη φρικαλεότητα. Σε λιγότερο από 4,5 χρόνια η Ελληνική Ακτοφυλακή και οι συνεργοί της έχουν διαπράξει τερατώδεις πράξεις βασανισμού, όπως ληστείες, απαγωγές, ανθρωποκτονίες και βιασμούς. Αυτό συμβαίνει καθημερινά με εντολή του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν εμπιστευόμαστε κανένα νομικό σύστημα στο πλαίσιο του καπιταλισμού και γνωρίζουμε ότι ο νόμος υπάρχει μόνο για να προστατεύει αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, αλλά αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στα σύνορα αποτελεί κλιμάκωση σε όλα τα επίπεδα. Για να είμαστε σαφείς: κρατικοί φορείς εμπλέκονται καθημερινά σε ενέργειες που απαγορεύονται ακόμη και από τους κανόνες του πολέμου.
